Pagsubok sa bilis ng pag-type

Hanggang sa katapusan ng ika-20 siglo, ang mga teksto ay tina-type gamit ang mga espesyal na makinilyang mekanikal, at noong dekada 1980 lamang nagsimulang unti-unting mapalitan ang mga ito ng mga elektronikong aparato.
Ang mga personal na computer ay mayroon nang pangunahing kakayahan sa pag-type ng teksto (gamit ang keyboard) na may opsyon na iprinta ito sa mga peripheral na aparato (mga printer). Nang naging mas malawak na naa-access ang mga PC, kusa nang nawala ang pangangailangan para sa mga makinilya.
Gayunpaman, kung hindi kailanman umiral ang mga makinilya, hindi tiyak kung ang paraan ng alphanumeric na pag-input ay maimbento pa rin at kung paano ang magiging anyo ng mga modernong keyboard. Samakatuwid, kapag pinag-uusapan ang tungkol sa pagta-type at pagpi-print ng teksto, dapat munang alalahanin ang kasaysayan ng makinilya.
Kasaysayan ng makinilya
Unang ginamit sa sinaunang Tsina ang pagpi-print upang muling likhain ang mga teksto at guhit sa papel at tela. Pinatunayan ito ng mga archaeological findings sa Silangang Asya na may petsang mula sa ika-3 siglo AD. Ang mga mas bagong halimbawa ng pagpi-print ay natagpuan sa sinaunang Ehipto at may edad na mahigit 1,600 taon. Kabilang dito ang mga natirang papyrus at tela na may naka-print na mga inskripsyon at imahe.
Kung pag-uusapan naman ang malawakang pagpi-print ng mga libro (hindi paisa-isa kundi gamit ang mga selyo o template), ito ay naimbento sa pagitan ng ika-6 at ika-10 siglo. Ang mga Tsino rin ang itinuturing na nag-imbento nito, at ang pinakalumang nakaligtas na naka-print na dokumento mula sa Tsina ay isang xylographic na kopya ng Diamond Sutra mula noong taong 868.
Sa loob ng maraming siglo, ang pagpi-print ng teksto ay eksklusibong ginagawa ng malalaking institusyon, kadalasang pampamahalaan o panrelihiyon, habang para sa karaniwang mamamayan ito ay masyadong mahal at hindi abot-kaya. Nagsimulang magbago ang sitwasyon noong ika-18 siglo, nang ang unang patent para sa isang portable na makinilya ay inilabas sa Inglatera. Maraming mga inhinyerong Europeo ang nagtrabaho sa mga makinang ito, at hindi tiyak kung sino ang tunay na imbentor nito.
Ang tiyak lamang ay ang unang makinilyang naging matagumpay sa komersyo (at malawakang ginamit) ay ang likha nina Sholes at Glidden, na kilala rin bilang Remington 1. Ipinresenta ito sa Inglatera noong 1873 at may QWERTY keyboard, na nagsilbing pundasyon para sa karagdagang pag-unlad ng mga mekanismong pang-sulat.
Noong mas maagang panahon, noong 1808, ipinakilala ng Italianong mekaniko na si Pellegrino Turri ang isang mekanismong may kakayahang mag-print nang mabilis. Siya rin ay kilala bilang imbentor ng carbon paper. Bagama’t hindi na naiwan ang makinang ginawa ni Turri, may mga dokumentong naitala gamit ito na nananatili hanggang ngayon.
Ang mga makinilyang ginawa ni Charles Wheatstone noong dekada 1850 ay hindi rin nakaligtas, dahil hindi niya ito ipinarehistro bilang patent o inilunsad sa malawakang produksyon. Sa gayon, ang Remington 1 ang tanging modelong nananatili, kahit na ipinapakita ng kasaysayan na ang unang makinilya ay talagang naimbento 150–170 taon bago ito.
Sa kalagitnaan ng ika-20 siglo, naging pangunahing puwersang tagapagpatakbo ang elektrisidad, at lumitaw ang mga unang electromechanical na makinilya. Noong 1973, inilabas ang IBM Correcting Selectric, na may kakayahang magwasto ng maling pagta-type. Pinapayagan nito ang paggalaw ng carrier pabalik upang takpan ang mga maling titik ng puting tinta bago muling mag-print ng tamang mga karakter sa ibabaw.
Bagong yugto
Hindi nagtagal ang panahon ng electromechanical na makinilya: noong 1984, ang pamantayan ng pagpi-print ng IBM PC ay naging pandaigdigan. Ang mga makinilya ay unti-unting napalitan ng mga personal na computer na may XT keyboard na may 83 key.
Pinapayagan ng mga keyboard na ito ang pagpapalit ng input mode, na nagpapadali sa paglipat sa pagitan ng malalaki at maliliit na titik. Pagsapit ng 1986, ang mga XT keyboard ay pinalitan muna ng mga DIN device at pagkatapos ay ng Model M keyboards na may 101 hanggang 106 key. Ang koneksyon ay binago sa PS/2, at sa unang pagkakataon, lumitaw ang mga key ng Windows at Menu.
Ang mga modernong keyboard ay nakakonekta gamit ang USB at, bukod sa karaniwang mga key, may mga karagdagang multimedia button tulad ng volume control, search, refresh, at iba pa. Ang pag-type gamit ang mga ito ay ginawang mas madali at maginhawa. Ang mga signal ay halos agad na naipapadala sa computer, na nagpapahintulot ng bilis ng pagta-type na umaabot sa 300–400 character bawat minuto. Ang kasalukuyang record sa bilis ay pag-aari ni Mikhail Shestov, na nag-type ng 940 character bawat minuto gamit ang touch typing.
Wala pang nakakapagpasa sa rekord na ito, ngunit hindi rin ito kinakailangan. Ang pagta-type ng 200–300 character bawat minuto ay sapat na upang maituring na isang bihasang typist, at maaari mong subukan ang iyong bilis gamit ang isang libreng online na pagsusulit.
Maaari mong gawin ang pagsusulit nang regular upang subaybayan ang iyong pag-unlad. Ang kakayahang mag-type nang mabilis at walang pagkakamali ay isang kapaki-pakinabang na kasanayan na nakakatipid ng oras at pagsisikap, at ito rin ay lubos na pinahahalagahan ng mga employer.