Тест за брзина на пишување

До крајот на 20 век, текстовите се пишуваа на специјални механички пишувачки машини, а дури во 80-тите години тие постепено почнаа да се заменуваат со електронски уреди.

Персоналните компјутери веќе во основната конфигурација имаа функција за внесување текст (преку тастатура) со можност за подоцнежно печатење на периферни уреди (принтери). Кога компјутерите станаа широко достапни, потребата од пишувачки машини исчезна самата по себе.

Но, доколку пишувачките машини никогаш не постоеле, не е јасно дали методот за алфанумерички внес би бил измислен подоцна и како би изгледале модерните тастатури. Затоа, кога зборуваме за внесување и печатење на текстови, најпрво треба да се потсетиме на историјата на пишувачката машина.

Историја на пишувачката машина

Првпат текстови и илустрации се репродуцирале на хартија и текстил преку печатење во древна Кина. Ова го потврдуваат археолошки наоди во Источна Азија, датирани од III век н.е. Подоцнежни примери за печатење се пронајдени во древен Египет и се стари повеќе од 1600 години. Тука спаѓаат зачувани папируси и ткаенини со отпечатени натписи и слики.

Ако зборуваме за масовно печатење на книги (не единечни копии, туку со користење на печати или матрици), овој метод бил измислен меѓу 6 и 10 век. Кинезите исто така се сметаат за негови пронаоѓачи, а најстариот зачуван печатен документ од Кина е дрворезбарската копија на Дијамантната сутра од 868 година.

Со векови печатењето на текстови било достапно само за големи институции, најчесто државни или верски, додека за обичните луѓе тоа било премногу скапо и недостапно. Ситуацијата почнала да се менува дури во 18 век, кога во Англија бил издаден првиот патент за пренослива пишувачка машина. Многу европски инженери работеле на вакви машини, но не е познато кој бил нивниот првичен пронаоѓач.

Она што е сигурно е дека првата комерцијално успешна (и широко користена) пишувачка машина била онаа на Шолс и Глиден, позната и како Ремингтон 1. Овој модел, опремен со QWERTY тастатура, бил претставен во Англија во 1873 година и ги поставил темелите за понатамошен развој на механизмите за пишување.

Многу порано, во 1808 година, италијанскиот механичар Пелегрино Тури претставил механизам со функција за брзо печатење. Тој е исто така познат како пронаоѓач на индиго-хартијата. Иако неговата машина не е зачувана, сè уште постојат документи отпечатени со неа.

Пишувачките машини што ги создал Чарлс Витстон во 50-тите години од 19 век, исто така, не се зачувани, бидејќи тој никогаш не ги патентирал ниту ги пуштил во масовно производство. Така, единствениот зачуван модел е Ремингтон 1, иако историјата покажува дека првите пишувачки машини всушност биле измислени 150–170 години порано.

До средината на 20 век, електричната енергија станала главна движечка сила и се појавиле првите електромеханички пишувачки машини. Во 1973 година бил претставен моделот IBM Correcting Selectric, кој имал функција за корекција на грешки. Овој модел дозволувал движење на каретката наназад и покривање на погрешно внесените знаци со бела боја пред да се испечати новиот текст врз нив.

Нова ера

Ерата на електромеханичките пишувачки машини не траела долго: во 1984 година, стандардот за печатење на IBM PC бил прифатен на глобално ниво. Пишувачките машини почнале постепено да се заменуваат со персонални компјутери со XT тастатури со 83 копчиња.

Овие тастатури овозможувале промена на режимот на внесување, што го олеснувало преминувањето помеѓу големи и мали букви. До 1986 година, XT тастатурите биле заменети прво со DIN уреди, а потоа со Model M тастатури со 101–106 копчиња. Приклучниот порт бил променет на PS/2, а за првпат се појавиле копчињата Windows и Menu.

Современите тастатури се поврзуваат преку USB и, покрај стандардните копчиња, содржат дополнителни мултимедијални копчиња како контрола на звукот, пребарување, освежување на страницата и други. Пишувањето на нив е едноставно и удобно. Сигналите се пренесуваат до компјутерот речиси веднаш, што овозможува брзина на пишување до 300–400 знаци во минута. Тековниот рекорд за брзина го држи Михаил Шестов, кој со методот на слепо пишување напишал 940 знаци во минута.

Досега никој не го соборил овој рекорд, но тоа и не е неопходно. Брзината од 200–300 знаци во минута веќе е доволна за да се сметате за вешт машинописец, а вашата брзина на пишување секогаш можете да ја проверите со бесплатен онлајн тест.

Можете редовно да го правите овој тест за да го следите вашиот напредок. Способноста за брзо и точно пишување е корисна вештина што заштедува време и енергија, а исто така е високо ценета од работодавачите.